هنرمندان دیروز و امروز بندرعباس/2

ناصر عبدالهی در دهمین روز دی ماه سال ۱۳۴۹ در محله مسجد بلال شهر بندرعباس دیده به گیتی گشود. پدرش عبدالرحمن عبدالهی کارگر بازنشسته شرکت ملی بود و مادرش مهرنگاربندری نیایی خانه دار است. از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقمند شد. فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان  

تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد. 

NASER ABDOLAHI

 

 . 

باقی مطالب در ادامه مطلب:

وی کار حرفه‌ای را به طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی آغاز کرد. در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران آمد. محمدعلی بهمنی شاعر هرمزگانی و دوست نزدیکش ، وی را به انتشارات دارینوش معرفی کرد. پس از آن آلبوم‌های ناصر را این انتشارات ضبط و منتشر کرد.

ناصرعبدالهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس بی هوش و به کما رفت و پس از گذراندن ۲۷ روز در کما (بیمارستان هاشمی نژاد تهران) سر انجام در یک روز زمستانی ، در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ در ۳۶ سالگی اش شمع وجودش خاموش گشت.

 وضعیت خانوادگی

او چهاربرادر و یک خواهر دارد ، تنها خواهرش نسرین و برادرانش به ترتیب سن محمدطیب ، نادر ، علیرضا و عقیل هستند که ناصر برادر وسطی آنها است ؛ یعنی سومی. ناصر در هیجده سالگی با فهیمه غفوری اهل بندرعباس که سه سال از خودش بزرگتر است ازدواج کرد و حاصل آن سه فرزند (دو پسر و یک دختر) به نامهای نوید , نازنین و نامی است . نینا فرزند چهارم ناصر حاصل ازدواج او با فاطمه فهیمی است.

بررسی آثار

عبدالهی در ترانه‌های خود از کسی تقلید نمی‌کرد و صدایی منحصر به فرد داشت . بیشتر اشعار ترانه‌های او از سروده‌های محمدعلی بهمنی بود. در کار موسیقی به گفته خود وی تحت تأثیر سبک موسیقی ابراهیم منصفی بود. طوری که در سال‌های آغازین کار هنری ترانه‌های منصفی را بازخوانی می‌کرد.

عبدالهی همچنین با موسیقی غربی و ایرانی آشنا بود و به آثار محمدرضا شجریان و علیرضا افتخاری علاقه بسیاری داشت.

ناصر عبداللهی با حضور درخشانش در عرصهٔ موسیقی پاپ فارسی علاوه بر این که نام هرمزگان و بندرعباس را بر سر زبان‌ها انداخت و نگاه مردم ایران را به این خطهٔ آمیخته با ریتم ، گرم و زنده ساخت که ستایش و احترام را در خود به همراه داشت، خود باوری را هم برای جوانان جویای عرصهٔ موسیقی هرمزگان به همراه آورد . نمونهٔ خوانندگانی که بعد از ناصر عبداللهی در عرصهٔ موسیقی پاپ ایران مطرح شده‌اند کم نیستند . اعتماد به نفس بالای عبدالهی باعث شد که هر علاقمند به موسیقی خود را شایستهٔ مطرح و موثر بودن بداند. جدا از این ، خیل زیادی از جوانان این خطه به تاسی از وی به موسیقی روی آوردند که این مورد هم در جای خود قابل توجه و تقدیر است.

ترکیبی که ناصر عبدالهی برای ترانه‌هایش می‌ریخت از جهتی تازه و بکر بود و دلیل استقبال عظیم و اقبال بزرگش نیز جدا از صدای خاصش، ریتم و فضای کارش می‌باشد.

از یک سو گویش بندری که ریشه اوستایی دارد به دلیل هم خانوادگی اش با زبان سانسکریت و ریشه‌های مشترک فرهنگی اش با هند به موسیقی هندی نزدیک است و از سوی دیگر به دلیل ریتم تند و ضرباهنگ شدید در گفتار و رفتار و کلام مردم هرمزگان، با ریتم و لحن اسپانیایی نزدیکی فراوانی دارد ، رفتار موسیقی اسپانیایی را نیز در خود دارد. (عبدالهی) با آگاهی از این امکانات و ظرفیت‌های موسیقیایی، ترانه‌هایش را از این سو نزدیک تر می‌نمود. به دلیل همین تازگی زبان با ضرباهنگ متنوع و ریتم منحصر به فرد موسیقی هرمزگان(ناصر عبدالهی) در عالم موسیقی پاپ گل می‌کند. اگر چه پیش از او کسانی مثل (مهرپویا) از امکانات و سازهای هندی در راستای ترانه‌هایش بهره می‌گیرد اما تازگی کار عبدالهی به این دلیل است که او از امکانات فرهنگ‌های دیگر بهره نمی‌گیرد بلکه این مکان در فرهنگ موسیقیایی خودش (هرمزگان) وجود دارد و این موضوع وی را در این زمینه نیز پیشتاز می‌سازد.

ناصریا

پس از ارائه ترانه ناصریا منتقدان عبدالهی گفتند که این کاری اسپانیولی است و از ملودی‌های جیپسی کینگ برگرفته شده‌است، اما وی معتقد بود که چنین نیست، و این کار ریتم عربی دارد ، ریتمی که بارها با سازهای دیگری نظیر عود، دهل، و دف نواخته شده‌بود. اما تاکنون هرگز با گیتار نواخته نشده‌بود ، اما عبدالهی این کار را انجام داد.

ملودی ترانهٔ ناصریا سال ۱۳۷۶ ساخته شد. شعر این آهنگ به گویش بندری است و به گفته عبدالهی هدف از ساخت آن اعتراض ضد ظلم در جهان و نیز همدردی با ستمدیدگان جهان بوده‌است . بر اساس متن شعر ناصریا اگر کسی قصد یاری مظلومی را داشته‌باشد پس از تحمل سختی بسیار و دشواری‌های این راه در پایان پیروز خواهد شد.

آلبوم‌ها

بوی شرجی

هوای حوا

عشق است (همراه با پرویز پرستویی و محمدعلی بهمنی)

دوستت دارم

ماندگار

مرگ

وی در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرعباس به خاک سپرده شد.

او رفت اما همچنان صدای او آرامش دهنده میلیون ها ایرانی است تا با طنین انداز شدن صدایش در دل خود بگویند کجاست مرد جنوبی که ترانه ناصریا را بر صحنه ها اجرا کند؟!

به گزارش ایسنا،شعری که بر سنگ قبر مرحوم عبدالهی نوشته شده است:

بی تو ای بودو نبودم عمر یک لحظه بسن                     پهنه ی وسیع عالم بی تو بی مه قفسن

                                                      ***ناصریا***

از او لحظه ای که قلبم بی خو قابل ایدونست                دگه دل به غیر تو دلبسته باطل ایدونست

                                                      ***ناصریا***

      بی مه آواز خونت از تو خوندن آرزون                      هنرآفرین حضورت به ای عاشق آبرون

                                                      ***ناصریا***

      حنجرم اگیت اگه هزار دونگم بکنی                        اگه تو صدا ننینی موا گنگم بکنی

                                                      ***ناصریا***

هرکه طالب صدامن تو صدا دنبال تون(خدا)                   بی تو از صدا شواتن در پی وصال تون

                                                      ***ناصریا***